Amsterdam-Medan-Tangkahan
28 augustus 2009 - Binjai, Indonesië
25/26 augustus
Na een vlucht van totaal ruim 13 uur via Kuala Lumpur eindelijk aangekomen in Medan Sumatra. Onze chauffeur Erwin, die ons tijdens ons verblijf op Sumatra rond zal rijden stond ons al op te wachten. Errol werd al meteen door het douanepersoneel en de kruiers aangesproken omdat hij er zo Indonesisch uitziet. .Ze vonden het maar vreemd dat hij geen bahasa spreekt. Na een bezoekje aan het reisbureau waar onze reis over Sumatra werd doorgenomen, werden we bij ons hotel afgezet, een oud koloniaal hotel, dat vroeger Hotel de Boer heette, nu Dharma Deli. Michelle begon al meteen over eten te praten, want het rook volgens haar zo heerlijk Oosters, alsof ze op de Pasar Malam liep. De meiden lagen in een deuk om de Hollandse woorden die we tegenkwamen op borden onderweg: knalpot, doorsmeer (in het Nederlands wasstraat). Medan is een drukke, vieze en chaotische stad en volgens Michelle lijkt het er erg op drukke steden in India, waar ze geweest is. Hier kun je echt merken dat je in een ontwikkelingsland terecht bent gekomen. 's middags natuurlijk even in een becak gezeten met Errol. Dat is net een kermisattractie en best eng. Ze rijden als gekken dwars door het verkeer heen. 's avonds lekker gegeten in een van de vele eettentjes aan de overkant van het hotel en vroeg naar bed want de volgende dag weer vroeg op voor onze rit naar Tangkahan. We kunnen alleen een rugzak meenemen voor de komende 2 dagen; onze koffers kunnen daar niet komen omdat we met een gammel bootje de rivier moeten oversteken. Dat was even moeilijk voor Michelle, die altijd veel te veel mee wil nemen.
Vroeg op voor een 4 uur durende rit naar Tangkahan. Onze chauffeur Erwin stopt regelmatig om ons leuke en mooie plekjes onderweg te laten zien. Helaas geen A12 met mooi glad asfalt, maar heel veel kuilen en als het zoals nu lekker hard geregend heeft zelfs nog slechter. Dus 4 uur lang hobbel-de-bobbel in onze bus.De laatste km werden we met brommers opgehaald door de eigenaar en personeel van de Ecolodges Mega Inn, onze volgende verblijfplaats. De auto kon niet verder omdat er een enorm gat in de weg was ontstaan door de regen waar de lokale bevolking een aantal boomstammen overheen legde. Alle grote gaten worden zo gemaakt, gewoon een paar planken of balken en je kunt er weer voorzichtig overheen. Nadat we ons bij het visitor's centrum hadden ingeschreven werden we met een zelfgemaakt vlot naar de overkant van de rivier gebracht. Nu begrepen we waarom we onze koffers niet mee kondennemen en alleen het hoognodige voor 2 dagen in een rugzak. We moesten een aardig stukje omhoog klimmen en kwamen in een waar paradijsje aan, waar de eigenaar een aantal ecolodges heeft gebouwd van allerlei materiaal dat met de rivier is aan komen drijven (Mega Inn, www.bootcampsumatra.com). We bleken de enige gasten te zijn. De badkamer was helemaal verrassend, in de open lucht, met een mandibak en uiteraard alleen maar koud bronwater. En alleen electriciteit van een generator tussen 19.00 en 22.00. 's middags de omgeving verkend en een stukje langs en door de rivier gelopen, waar we een prachtige waterval zagen. Michelle had als eerste een bloedzuiger aan haar been te pakken, die mam maar heeft verwijderd. Ze bleef er redelijk rustig onder.
28 augustus Tangkahan
Na een enigszins onrustige nacht (we moesten wennen aan de oerwoudgeluiden) weer vroeg op voor ons bezoek aan het olifanten trainingcentrum. Bim Bim was deze dag onze gids. Onderweg vertelde hij ons van alles over eetbare planten en liet ons overal aan voelen en ruiken. Bij aankomst mochten we meteen meehelpen de olifanten wassen, die onder de modder in de rivier lagen en door hun begeleiders elke dag geschrobd worden. Heel leuk om te doen en de dieren genieten zichtbaar. Na afloop mochten we zelf ook commando's naar ze roepen en ze bleken nog te luisteren ook. Lisanne werd verrast door een heerlijke douche uit de slurf van de olifant. Daarna mochten we zelf op de olifanten klimmen voor een kort ritje naar de vertrekplaats, waar de dieren werden voorzien van stoeltjes voor onze tocht door de jungle. Dit was werkelijk een onvergetelijke ervaring. Deze enorme kolossen blijken in staat om een enorme, bijna verticale helling van de rivieroever te beklimmen, waarbij wij ons heel goed moesten vasthouden in de zitje om niet achterover te vallen. De trainers zitten heel relaxt voorop de olifant, terwijl wij soms toch enigszins benauwd werden van de capriolen die de beesten moesten uithalen om omhoog te komen.
's middags met onze gidsen Bim Bim en Jack op tubes (autobinnenbanden) stroomafwaarts naar een waterval. Heerlijk relaxt, zo dobberend op de rivier. De lunch werd in een waterdichte ton meegenomen. Na een uurtje dobberen kwamen we aan bij een prachtige waterval. Terwijl wij genoten van een verfrissende douche onder de waterval maakte Jack de lunch voor ons klaar, die leuk werd geserveerd op een zelfgeplukt bananenblad. Bim Bim ging op zoek naar varenstengels, waarvan hij de binnenste draden gebruikt voor zijn zelfgemaakte armbanden en ringen. Terug bij Mega Inn moesten wij van de gidsen nog even de warmwaterbronnen aan de oever van de rivier voelen. Heerlijk warm water dat zo uit de rotsen stroomt, terwijl de lokale jeugd met harpoenen allerlei vis uit het water haalde, en deze trots aan ons lieten zien. Daarna leerde BimBim de meiden hoe ze armbandjes konden maken van de geplukte varenstengels. Ze beginnen zich steeds meer Indo te voelen en genieten volop.
De avond voor vertrek kregen we een gitaar concert van de lokale jeugd van allerlei Indonesische liedjes, die ze zelf uit volle borst meezongen. Het was supergezellig, terwijl Bim Bim voor ons allemaal een armbandje op maat maakte.
