Yogjakarta zonder internet!

Lieve mensen,

Denk je dat je in een grote stad zit met goede internetverbinding. Nou, dat konden we wel vergeten.  Het hotel waar we zaten had nog nooit van wifi of hotspot gehoord, en dat in een grote stad als Yogjakarta. En we hadden zo'n druk programma dat we geen tijd hadden om een internet café te zoeken.  Maar goed, nu zitten we ergens heel hoog in de bergen bij Surakarta (Sarangan) en hier hebben ze dus wel internet, weliswaar staan we nu gekoppeld aan de computer van het hotel, maar we kunnen tenminste weer even wat kwijt op onze weblog.
In Wonosobo had ik geen tijd om nog even wat te schrijven, want het was de beurt aan de meiden om even te internetten.

10 sept Bandung-Lembang
Bandung is net als Bogor een drukke stad met de gebruikelijke verkeerschaos. Alleen wat moderner. Helaas ook hier herken je niet veel meer van de koloniale tijd. In het hotel waar we zitten hangt in de gangen een verzameling oude foto's van de straten en gebouwen uit de oude tijd. Errol's moeder zal deze wel herkennen maar ons zegt het uiteraard niet zoveel. Er komen wel veel Nederlandse namen op de foto's voor en als je door de stad rijdt herken je overal Hollandse namen, bv Bandoengse Melk Centrale, Bandoengse koekfabriek, met als logo een echte Hollandse molen zoals die bij ons op de speculaasjes staan.. We zitten vlakbij een mooi winkelcentrum dus er moest uiteraard ook even geshopt worden door de dames. Die arme Errol heeft het soms maar zwaar, met 3 shoppende dames op stap. De meiden probeerden hem nog een paar hippe slippers aan te smeren, maar hij trapte er niet in.

Vanochtend hebben we met een gids een wandeling gemaakt naar de krater van de vulkaan Gunung Tangkuban Prahu, een niet meer werkende vulkaan vlakbij Lembang. We hadden wel weer wat beweging nodig na het vele autorijden. Eerst 1,2 km naar beneden door de bossen, over oude lavastromen, terwijl de gids ons onderweg van alles uitlegde over de laatste uitbarstingen.en de bomen en planten die er groeien. Bizar landschap met zwarte boomstammen, aangetast door het giftige gas. Maar vreemd genoeg groeit alles gewoon door. Daarna door de krater gewandeld, waar alles borrelde en stoomde en het er vreselijk naar rotte eieren rook, de bekende zwavellucht. Wel een beetje eng idee, zeker nu er net weer in de omgeving een aardbeving was geweest. De gids duwde ons een aantal mooie stenen in de handen, maar deze hebben we maar weer netjes teruggelegd, want te zwaar voor de koffer. Daarna door naar Ciater waar we heerlijk in de geneeskrachtige warme bronnen konden uitrusten. Was wel een beetje erg heet, 42 graden. Niet om zo maar even een duik in te nemen.

In de middag hebben we een angklung voorstelling bijgewoond door kinderen. Dit was zo ontzettend schattig. Om de angklung muziek in Indonesië in ere te houden is er een schooltje opgericht en worden kinderen opgeleid om de angklung muziek als kunst en identiteit van cultuur waarop men trots is te verwezenlijken. De jongste leerling is 3 jaar en was zo ontzettend schattig om te zien. Er komen busladingen toeristen naar toe, maar het is zeker de moeite waard. Ze treden allemaal in traditionele kleding op en de kinderen hebben er zichtbaar lol in. Uiteraard kreeg het publiek ook les hoe de angklung te bespelen en moesten we allemaal meedoen. Ook liet men ons zien hoe wajang golek gespeeld wordt en werd er uitleg gegeven over de verhalen. Heel leuk om te zien en alles werd met veel enthousiasme verteld. En dan te bedenken dat er dagelijkse voorstellingen zijn die ze elke keer weer met groot enthousiasme en plezier uitvoeren.

11 sep Bandung-Wonosobo
Vandaag een ontzettend lange reisdag, 7 uur rijden naar Wonosobo, een leuk stadje dat tussen enorme vulkanen ligt. Het was even afzien en soms denken we wel eens waar zijn we aan begonnen, maar ja, lange reisdagen horen er nu eenmaal ook bij met zo'n reis. Maar het hotel in Wonosobo maakte alles goed, een enorm groot koloniaal hotel in art deco stijl, met een lobby zo groot als een half voetbalveld, met enorme antieke banken en stoelen en een prachtige collectie schilderijen. De eigenares spreekt vloeiend Nederlands, ze kwam even een praatje maken toen we in de lobby zaten te internetten. Ze vertelde vol trots dat ze in haar "jonge" jaren Juliana en Bernard heeft begeleid op een Indonesië reis o.a. naar het Tobameer, op de bali prijkte uiteraard een grote foto

12 september Wonosobo-Yogjakarta
Voordat we naar Yogjakarta vertrokken hebben we eerst het Dieng plateau bezocht. Een enorme vruchtbare vlakte op 2000 m hoogte tussen de vulkanen waar de oudste tempels van Midden Java staan, verspreid tussen de zwavelbronnen en bubbelende modder. Een bizarre plek met prachtige vergezichten. Meestal ligt deze vlakte in de nevels, maar vandaag hebben we geluk en is de lucht mooi blauw en helder. Er ging een gids mee naar boven en de goede man was waarschijnlijk ingesteld op het rondleiden van grote groepen en zijn stemgeluid was daarop dus ook ingesteld. Michelle en Lisanne kregen achterin zowat een lachstuip en lagen snikkend van het lachen onder de bank omdat hij zo grappig Engels en nogal luidruchtig sprak. Maar hij vertelde vol enthousiasme en was zichtbaar trots op deze streek waar hij vandaan kwam. Er was ook een prachtig gekleurd neer met fluorescerende tinten, veroorzaakt door de zwaveldampen. De gids vertelde ons van alles over de producten die er verbouwd worden, voornamelijk aardappelen die meestal geëxporteerd worden en van de opbrengst koopt men dan weer rijst, aangezien rijst hier ivm de hoogte (dus koud) hier niet verbouwd kan worden. Letterlijk elk plekje op deze vlakte was bebouwd en overal zag je mensen op het land werken. Een hard bestaan, aangezien alles hier met de hand gebeurd.

Eind van de middag in ons hotel in Yogja aangekomen, even opgefrist, wat gaan eten en vroeg naar bed want de volgende dag heeft onze chauffeur Irianto een druk programma voor ons samengesteld. Hij gaat ons rondleiden door Yogja, de stad waar hij woont en waar hij zichtbaar trots op is.

13 september Yogjakarta
Vanochtend heeft Irianto ons naar de traditional market van Yogja gebracht om wat te shoppen. Leuke markt, erg gezellig en wij dames gingen helemaal los in een prachtige winkel met allerlei Indonesische producten en kleding. Alles is hier zo spotgoedkoop. We gingen met tassen vol weg. Nu maar kijken of alles nog in de koffer past.

Daarna een bezoek aan het paleis van de Sultan (Kraton), een meer dan 2 eeuwen oud paleiscomplex. Hier woont de sultan en zijn familie en er is een museum met allerlei voorwerpen en geschenken van de vorige (9) sultans. Mooi complex, zeker met uitleg van een gids de moeite waard en krijg je een goed beeld van de geschiedenis van Indonesië.

En uiteraard mag een bezoek niet ontbreken aan een zilverwinkel, waar het bekende Yogjazilver wordt gemaakt. We hebben kunnen zien hoe dit gemaakt wordt, wat een fijn handwerk, moet je wel enorm geduld voor hebben en hele fijne vingers. Persoonlijk vonden wij het zilver in Bukittinggi,Sumatra mooier en veel goedkoper.

Daarna door naar de Borobudur, 1 uur rijden van Yogja. Dat mag uiteraard niet ontbreken als je in Indonesië bent. We wilden er eind van de middag zijn om de zonsondergang te zien vanaf de Borobudur. Wij vonden het een prachtig complex en weer mooi gerestaureerd na de laatste aardbeving van ong 5 jaar geleden. Een toeristische attractie, en volgens Irianto was dit de beste tijd van de dag om te bezoeken. Het was inderdaad niet erg druk en we hadden geluk, de zon ging mooi onder, soms achter wat wolken, waardoor een wat mystiek effect ontstond. Heel mooi voor de foto's. De meiden worden soms wat kribbig van de Indo's, die voortdurend foto's van hen nemen. Ze schijnen er voor Indonesische begrippen nogal apart uit te zien qua huidskleur en er wordt elke keer gevraagd waar ze vandaan komen. Bij de uitgang weer de gebruikelijke hordes souvenirverkopers die op je afkomen.