Eindelijk weer internet

Lieve mensen,
Heerlijk, eindelijk weer internet. Tsja, dat heb je als je in eenvoudige hotels en guesthouses logeert soms wat afgelegen van de bewoonde wereld, maar daarom wel zo leuk, omdat je op deze manier veel meer contact hebt met de lokale bevolking.  We zitten inmiddels al een paar dagen op Java en genieten nog steeds volop. Onze ruggen hebben het minder zwaar, want eindelijk heerlijk glad asfalt.  Net aangekomenin Bandung en dus nu even snel het vervolg van onze reis op de weblog zetten.

4 september Sipirok-Bukittinggi
Vandaag tweede reisdag naar Bukittinggi. On 07.30 vertrek voor een 10 uur lange rit naar Bukittinggi. Ondanks de lange rit is het erg leuk om onderweg de bedrijvigheid in de dorpjes te zien. Kinderen die spelen in de rivier, vliegeren met simpele zelfgemaakte vliegers of zelfgemaakt speelgoed. Wat kan het leven toch heerlijk eenvoudig zijn en hebben wij daarbij vergeleken een hectisch leven. Alles lijkt zo relaxt hier, maar de andere kant is wel dat de bevolking arm is en keihard moet werken voor het dagelijkse levensonderhoud. Het is momenteel oogsttijd en overal zie je bedrijvigheid op het land en vrouwen die de rijst, koffie en allerlei kruiden te drogen leggen, soms gewoon op de doorgaande weg, afgezet met een stuk hout, waar iedereen ook netjes omheen rijdt.

Onderweg een kruidentuin bezocht waar we een heleboel verschillende soorten kruiden, die wij normaal gedroogd in de supermarkt in Nederland kopen, vers konden ruiken: peper, kruidnagel, nootmuskaat, foelie, cardamom, sereh, koenjit, kaneel, vanille, etc. Al deze kruiden zagen we onderweg te drogen liggen langs de kant van de weg. Uiteraard hebben we een paar zakjes kruiden meegenomen. Ook liet men ons zien hoe een getrainde aap de kokosnoten uit de boom haalde. Dierenvriendin Michelle vond het maar zielig en kon het niet aanzien. Maar de kokosmelk en kelapa muda (vruchtvlees van jonge kokos) met goela djawa smaakten verrukkelijk.

Verder nog een aantal malen gestopt om een waterval, waarbij we over een enge gammele houten loopbrug naar de overkant moesten, en hotsprings te bezoeken. Kokend heet water dat uit de grond omhoog borrelt.

Bij Bonjol passeerden we de evenaar, waar we letterlijk werden besprongen door t-shirts verkopers die allemaal tegelijk aan ons een t-shirt wilden verkopen; we waren de enige toeristen hier. Met wat afdingen hebben we alle 4 maar een t-shirt aangeschaft. Erwin overhandigde ons als aandenken een oorkonde namens de reisorganisatie met officiële vermelding dat we de evenaar gepasseerd hebben.

Pas om 18.00 aangekomen in hotel Denai in Bukittinggi, even snel opgefrist en naar het restaurant/internet café aan de overkant gegaan om tijdens het eten even de reisweblog bij te werken en te internetten. We hebben zo'n druk reisprogramma dat het er amper van komt om mails te checken en te beantwoorden. Het hotel vonden we geen aanrader. We hadden kamers zonder uitzicht die erg benauwd waren en ivm de Ramadan was men de hele boel aan het renoveren en zaten we 's morgens in een donkere zaal te ontbijten, met koude thee.

We hebben wel ervaren dat je je moet instellen voor het reizen door Sumatra. Verwacht zeker geen prachtige autowegen. De infrastructuur is er slecht, met slechte, soms hele slechte wegen, heel veel kuilen en gaten in de weg en je bent soms heel lang onderweg. en als het veel regent liggen de gaten vol water en heb je het idee dat je door een rivier rijdt. De afstanden zijn enorm. We zijn blij met onze chauffeur, die ervaren is in het rijden op dit soort wegen. De auto's hebben veel te verduren. Als je je hier van tevoren op instelt, zeker de trip naar de jungle, is het een onvergetelijke ervaring. De natuur in Sumatra is overweldigend mooi, heel groen, met mooie uitzichten op sawa's etc. We zijn trots op Michelle en Lisanne, die we niet horen klagen, zelfs niet tijdens de 2 lange reisdagen, waarbij ze allebei afwisselend een dag niet lekker waren. Volgens Michelle valt ze bijna uit elkaar na deze rit, maar blijft ze genieten. Ook Lisanne geniet zichtbaar. Soms zijn we de bezienswaardigheid van de dag als we even de auto uitstappen om foto's te maken.

5 sept Bukittinggi
Trudy heeft vandaag last van haar buik en wil het rustig aan doen. Erwin heeft ons de stad laten zien, we hebben een bezoek gebracht aan Karbouwengat, een 4 km lang ravijn, met steile rotswanden, wordt ook wel de Grand Canyon van Indonesië genoemd. Alleen de apen die er rondliepen waren erg agressief, Michelle en Errol werden bijna aangevallen en moesten benen maken.

Ook het Minangkabau museum bezocht, waar je goed kon zien dat er vroeger veel Nederlanders in dit gebied hebben gezeten. We zagen veel oude foto's met Nederlandse tekst, uit oude tijdschriften (o.a. Indië in Beeld). Errol, Michelle en Lisanne hebben zich op Volendamse manier laten omkleden en fotograferen in Minangkabau kleding. Trudy vond zich er te Hollands voor en heeft maar de foto's genomen. Ondanks het hoge Volendamgehalte zagen ze er prachtig uit.

Bij Kota Gadang gestopt om te zien hoe de handgeborduurde sjaals geweven worden (songket), de houtsnijkunst bewonderd en uiteraard een zilverwinkeltje bezocht met prachtige sieraden van filigraan, waar deze streek om bekend staat. Natuurlijk wat zilveren sieraden aangeschaft; voor de prijs hoef je het niet te laten en je kunt nog afdingen ook.

's Middags is Trudy haar bed ingedoken, want ze had toch wel erg veel last van haar buik gekregen, tsja, de gebruikelijke reizigersdiarree, waar Michelle ook een paar dagen last van had.. Errol, Michelle en Lisanne zijn naar het internet café gegaan.

's Avonds rond 21.30 werden we door Erwin gebeld met een vreselijke mededeling dat zijn oudste dochter en haar baby tijdens de bevalling waren overleden en dat hij meteen terug moest naar Medan. We waren allemaal geschokt en vonden het zo zielig voor hem. Dit gaf wel een domper op deze mooie reis en een nare afsluiting van ons bezoek aan Sumatra. Het ergste is dat zij het wel gered zou hebben als ze de ziekenhuiskosten konden betalen, maar dat gaat hier anders. Alleen ambtenaren bij de overheid schijnen gratis ziektekostenverzekering te krijgen. Voor particulieren zoals Erwin is dit niet te betalen en gaan ze normaal naar een medicijnman, maar in dit geval had ze specialistische hulp nodig, maar dat was voor hen dus te duur. We beseffen nu des te meer dat we het in Nederland toch wel erg goed hebben. Een collega van Erwin die ook in Bukittinggi was heeft het van hem overgenomen en zou ons de laatste 2 dagen verder rondrijden.

6 sept Bukittinggi-Maninjau
Gelukkig was Trudy dankzij de pillen die ze op aanraden van Erwin had gekocht weer wat opgeknapt en zijn we door Rudy, de collega van Erwin, naar Lake Maninjau gebracht voor onze laatste dag en nacht op Sumatra. We waren allemaal nog wat stilletjes van het nare nieuws van gisteren.

Ook in Maninjau zijn we de enige gasten ivm Ramadan, maar daarom is het heerlijk rustig. We logeren in Pasir Panjang Hotel en hebben kamers met een groot balkon met prachtig uitzicht op het meer. Na de drukte van Bukittinggi is het hier heerlijk rustig. we hebben spijt dat we hier niet 2 nachten logeerden ipv in Bukittinggi, dat we maar een vieze drukke stad vonden. We zitten heerlijk bij te komen en relaxen vandaag maar een beetje. En nu is het de beurt aan Errol en heeft hij last van zijn buik. Het geplande fietstochtje langs de sawa's hebben we dan ook maar laten schieten, er kwam trouwens een enorme tropische regenbui over ons heen, dus maar goed dat we niet zijn gaan fietsen. Lisanne is de enige die nog geen last heeft gekregen van haar buik en eet vrolijk door.

7 sept Maninjau-Padang-Jakarta-Bogor
Vandaag heel vroeg op ivm onze vlucht van Padang naar Jakarta. Het is nog twee en een half uur rijden vanaf Maninjau naar het vliegveld van Padang, dus om 07.00 vertrekken. Voordeel is dat je geen wake-up call of wekker nodig hebt want om 04.30 beginnen de moskeeën al te galmen ivm Ramadan en over het water klinkt dat nog 100 x zo hard. Errol is nog steeds wat gammel, maar moet er even doorheen bijten, 2,5 uur rijden naar Padang, 1,5 uur vliegen naar Jakarta en dan nog 2 uur rijden naar Bogor. Op Jakarta airport worden we opgehaald door onze chauffeur Irianto, die ons op Java zal gaan rondrijden. We zijn blij dat we niet in Jakarta zijn gebleven, het is er ontzettend benauwd en warm, en vergeleken bij het groene en relatief rustige Sumatra een ware heksenketel. Net buiten Bogor, dat 90 km vanaf Jakarta is, zitten we in een schattig guesthouse (Hester Basoeki Guesthouse), met prachtige kamers, een heerlijk zwembad en een enorme veranda met mooie antieke meubels. Mooi aangelegde tuinen met overal planten en orchideeën met namen erbij genoemd en zelfs een miniatuur sawa voor onze kamer. En ook hier zijn we weer de enige gasten, dus heerlijk rustig. We reden eerst door de stad Bogor voordat we hier aankwamen. Een drukke stad. Het verkeer is hier een grote chaos, van alle kanten zie je auto's, brommers en betjaks op je afkomen. Irianto kocht onderweg voor ons als welkom wat lekkere hapjes bij een stalletje langs de weg. We durfden het niet af te slaan en hoopten maar dat onze nog gevoelige darmen dit aankonden. Het smaakte in ieder geval erg lekker en gelukkig hebben we genoeg medicijnen bij ons tegen reizigersdiarree.

Errol is nog even gaan slapen en Trudy en de meiden hebben meer dan een uur in het heerlijke zwembad gelegen. Met de bekende geur van kretek sigaretten hebben we 's avonds na het eten lekker op de veranda gezeten; we konden ons nu voorstellen hoe het vroeger was, na een warme dag 's avonds gezellig samen zitten op de veranda en gewoon niets doen.

8 september Bogor
Vanochtend eindelijk een beetje uitslapen. Irianto komt ons om 10.00 halen voor een bezoek aan de botanische tuin (Kebon Raya) in Bogor. Dit is dan ook de enige echte trekpleister. Een prachtig aangelegde tuin met meer dan 15.000 soorten en bomen en planten en een kas met 5000 soorten orchideeën, die helaas vandaag dicht bleek te zijn. We waren een beetje teleurgesteld, want dat was eigenlijk het hoogtepunt van het park en een behoorlijk eind lopen in de enorme hitte en men had niet de moeite genomen om dit bij de ingang aan te geven. De meiden gingen even protesteren bij de ingang, maar dan kijken ze je alleen maar een beetje lachend aan en begrijpen totaal niet waar je het over hebt. Irianto vroeg of we nog naar een wajang golek voorstelling wilden, maar het was ontzettend warm, we hadden al 3 uur gelopen en snakten naar een duik in het heerlijke zwembad van ons guesthouse. De wajang voorstelling kunnen we in Yogja ook bijwonen.  Én vandaag is Lisanne slachtoffer van de reizigersdiarree, en hebben we nu allemaal de beurt gehad en wilden het daar maar bij houden.  Tsja, wat wil je ook a al dat heerlijke pittige eten op Sumatra. 's middags dus lekker rond het zwembad gehangen en genoten van de heerlijke Indonesische koekjes die we nu pas voor het eerst geserveerd kregen, zelfgemaakt door de kok van het guesthouse. Een soort kue lapis, met kokos gevuld. Michelle liep hier al van het begin af aan om te zeuren, maar ivm Ramadan konden we ze tot nu toe nergens krijgen.
Eind van de mniddag heeft ee medewerker van het geusthous ons rondgeleid door de kampung achter het guesthouse en hebben we een wandeling gemaakt over de rijstvelden en akkers waar van alles verbouwd werd: cassave, zoete aardappels, pinda's, grote bonen, komkommers, etc. Ook liet hij ons allerlei bomen en struiken zien van o.a. papaya, mango, zuurzak, peteh, lomboks, etc.  Heel leerzaam en erg leuk om alles wat wij in de toko kunnen kopen hier zo te zien groeien op het land. Erg leuk om zo'n dessawandeling te maken en te zien hoe de lokale bevolking hier leeft.  Een verliefd stelletje dat langs de sawa's wandelt, jongens die zitten te vissen langs de rivier, een boertje die voordat het donker wordt nog even zijn akkers naloopt, terwijl de knalrode zon langzaam achter de palmbomen wegzakt. Kinderen lopen ons enthousiast achterna en jongeren groeten ons vriendelijk en enthousiast, blij dat ze een enkel woordje Engels kunnen zeggen 9hello) en wij blij dat we met een enkel woordje Bahasa kunnen antwoorden.  Helemaal leuk was het lokale bewakingssysteem: bij onraad wordt er op een uitgeholde boomstam geslagen met een stok om iedereen te waarschuwen. Alsof de tijd eeft stilgestaan. En wij maar zeuren over geen internetverbinding. Dat tijdperk is hier nog lang niet aan de orde, alhoewel we al wel veel tv's in de kleine hutjes zien staan en uit een van de huisjes schalt keiharde moderne popmuziek.

9 september Bogor-Bandang
Vandaag weer een lange reisdag waarbij we onderweg een theeplantage hebben bezocht langs de Poentjak pas. Heel interessant en een schitterend gebied met zover als het oog kan zien alleen maar theeplantages. En niet zo ontzettend warm als in Bogor. Nu net aangekomen in een prachtig koloniaal hotel, met weer veel oude foto's uit de koloniale tijd en veel Nederlandse namen. Morgen nemen we even de tijd om hier rond te gaan kijken.